Plazmocytarne zapalenie opuszek (feline pododermatitis, plasma cell pododermatitis) występuje wyłącznie u kotów. Dotyczy najczęściej największych, centralnych opuszek palcowych. Rasą predysponowaną są koty brytyjskie.
Zajęte procesem chorobowym mogą być opuszki jednej, kilku lub wszystkich kończyn. Powierzchnia opuszek najczęściej jest łuszcząca z uwagi na hiperkeratozę, rzadziej połyskująca i gładka. W dotyku opuszki są gładkie, początkowo niebolesne. Wraz z rozwojem choroby, naciekania coraz większej ilości komórek plazmatycznych oraz powikłań bakteryjnych szczególnie bakterią E.coli, opuszki stają się bolesne, koty zaczynają je wylizywać.
Czasem może dochodzić do powiększenia węzłów chłonnych, zmiany dermatologiczne mogą pojawiać się również na nosie. Dochodzi wtedy do obrzęku nosa. W badaniu cytologicznym/histopatologicznym mamy obraz analogiczny do opuszek palcowych, tj. naciek komórek plazmatycznych.
Komórki plazmatyczne to aktywowane limfocyty B, które produkują oraz kumulują przeciwciała, immunoglobuliny gotowe do uwolnienia. Wiemy, że komórki plazmatyczne są przyciągane przez jakiś antygen. Poszukiwano czynników zakaźnych takich jak : Ehrlichia, Anaplsma, Mycobacteria, Mycoplasma, Chlamydophila felis, Bartonella, Toxoplasma gondii, Leishmania, herpes (FHV-1), ale ich nie odnaleziono. Część kotów była FIV lub FeLV dodatnia, ale sporo kotów jest wolnych od tych wirusów, a mimo tego chorują. Spotyka się koty z syndromem atopowym oraz plazmocytarnym zapaleniem opuszek o charakterze sezonowym. Podejrzewa się tło genetyczne z racji występowania u rodzeństwa.
W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić nowotwory, np. czerniaka, ziarniniaka eozynofilowego, pęcherzycę liściastą, uszkodzenia chemiczne lub termiczne.
Celem rozpoznania choroby wykonuje się biopsję aspiracyjną cienkoigłową lub badanie histopatologiczne pobranych wycinków z obwodowych części zmian metodą trepanobiopsji skóry.
Choroba ta reaguje na leczenie immunomodulujące, immunosupresyjne.
W niektórych, bardzo łagodnych przypadkach może dochodzić do samoistnej remisji.
W terapii tej jednostki chorobowej mogą być stosowane poniższe leki:
glikokortykosteroidy,
Doksycyklina,
Cyklosporyna,
Systemowa antybiotykoterapia (przy powikłaniach bakteryjnych),
Zabieg chirurgiczny,
Miejscowe stosowanie leków jest u kotów czasem utrudnione przez ich zlizywanie.
Poniżej zdjęcia z pierwszej konsultacji dermatologicznej
Poniżej zdjęcia po wyleczeniu
